Translations:Opstellingsplannen ontwerpen voor de sculpturen van Bernd Lohaus/15/en: verschil tussen versies

Uit Tracks
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Wim Lowet (overleg | bijdragen)
Nieuwe pagina aangemaakt met 'The first problem to be tackled was finding a way of naming or identifying the various beams that make up the artworks. Because the beams can only be written on if...'
 
(geen verschil)

Huidige versie van 14 sep 2021 om 07:33

Informatie over bericht (bijdragen)
Dit bericht heeft geen documentatie. Als u weet waar of hoe dit bericht wordt gebruikt, dan kunt u andere gebruikers helpen door documentatie voor dit bericht toe te voegen.
Berichtdefinitie (Opstellingsplannen ontwerpen voor de sculpturen van Bernd Lohaus)
Het eerste probleem dat aangepakt moest worden, was het zoeken naar een manier om de verschillende balken van de kunstwerken te benoemen of te identificeren. Omdat op de balken alleen geschreven kan worden indien dit het voorwerp niet beschadigt en het niet zichtbaar is voor het publiek, moest er naar een andere manier gezocht worden. Een label met een touwtje aan een balk aanbrengen was evenmin een duurzame oplossing: de kans bestaat dat de label van de balk valt. Daarom werd de aanpak over een andere boeg gegooid en werden de balken beschreven op basis van de unieke karakteristieken van iedere balk (bv. “balk met zestien inkepingen”, “balk met ijzeren punt”). De balken kregen in het opstellingsplan een nummer volgens de volgorde waarin ze opgesteld moeten worden. Voor het werk Eupen dachten Stella Lohaus en de vrijwilligster hierbij geholpen te worden door een filmpje van Hans Theys2. De werkwijze in het filmpje toonde echter dat de metingen onnauwkeurig gebeuren en dat het bepalen van de volgorde waarin de balken gelegd moeten worden op basis van foto’s erg onhandig is en voor twijfel zorgt. Daarom dachten ze zelf na over een logische volgorde. Het doel was om een volgorde te vinden die het mogelijk maakt om met zo weinig mogelijk handelingen en manipulaties een werk op te stellen.

The first problem to be tackled was finding a way of naming or identifying the various beams that make up the artworks. Because the beams can only be written on if this does not damage the object and is not visible to the public, another solution had to be found. A label attached with a string to a beam was not a sustainable solution: there was a risk of the label falling off the beam. As a result the problem was approached from a different angle and the beams were described on the basis of their unique characteristics (e.g. “beam with sixteen grooves”, “beam with iron point”). The beams were allocated a number in the installation plan according to the order in which they have to be erected. For Eupen, Stella Lohaus and the volunteer thought it would be helpful to see the film clip by Hans Theys 2. However, the method in the film clip showed that the measurements were inaccurately carried out, and that deciding on the sequence in which the beams have to be erected on the basis of photos is very unhelpful and leaves room for doubt. So they thought about a logical sequence themselves. The objective was to find a sequence that enabled a work to be installed with as few moves and manipulations as possible.