Creating video art from the Beursschouwburg archive

Beursschouwburg, the Brussels arts organisation, celebrated its 50th anniversary in 2015. They organised lots of festivities to mark this special occasion – looking back at their history but also providing a glimpse of what lies ahead. Young artists were given the opportunity to do their creative thing with the institution’s past. Floris Vanhoof, for example, was commissioned to create a video wall using the video archive. But how do you go about making a new piece of work with videos from an arts organisation’s archive?

The following report looks at the possibility of re-using archive content in a new creation. We don’t discuss how to preserve video and media art in any detail here, but you can find more information about this on the SCART website.

Problem

To celebrate its 50th birthday, Beursschouwburg resurrected some past performances, showing old works again and shining a spotlight on certain events and initiatives. The arts centre also commissioned several young artists to create new pieces of work about the organisation and its history. Or as they put it themselves: ‘The Expo The future = Beurssc50uwburg, brings old acquaintances from its 50-year history together with (young) artists to work with the building and its past.’ Floris Vanhoof was one of these young artists, and he got to work with Beursschouwburg’s audiovisual archive.

Method

Video identification

Beursschouwburg’s audiovisual archive was located in two separate places:

1. At ARGOS, Centre for audiovisual arts, where Beursschouwburg has transferred its video archive.
2. At Beursschouwburg itself: a shopping trolley and a number of boxes were ‘discovered’ here – containing video tapes in various formats such as Betacam, U-matic, Betamax, VHS, MiniDV and DVCAM. Nobody knew what content was on these video tapes.

Floris felt attracted to Beursschouwburg’s history and the role the organisation had played in developing Belgian video art. Experimental and new work has always been central to what Beursschouwburg does, so multimedia and video art has always occupied a prominent place. There was the Videotheek (‘Video store’) in the 1980s, for example, where visitors could watch art films at all times. Floris had himself been taught by Frank Vranckx, who was responsible for the Videotheek in the 1980s and worked for De Nieuwe Workshop, which later became Beursschouwburg.

But because nobody knew what content was on the videos, Floris had to play back and watch the tapes one by one. Fortunately, Beursschouwburg had the right playback equipment for each video format.

What was on the video tapes?

• filmed annual reports;
• shows;
• interviews;
• meetings;
• performances;
• concerts;
• theatre productions;
• video art;
• lectures.

Floris then selected the clips he found most interesting from these video recordings. Among other things, this included footage of:

• A lecture by Mark Pauline about Survival Research Laboratories combined with demonstrations by Luc Steels, founder and former head of the Artificial Intelligence Laboratory at the Vrije Universiteit Brussel (VUB);
• A lecture about a new house style for Beursschouwburg;
• Hollywood fragments, a found footage film by Albert Pepermans and Frank Vranckx;
• Recordings of the interior of the Beursschouwburg before it was refurbished.

Using videos stored by ARGOS

ARGOS was founded after De Nieuwe Workshop was disbanded in 1985, and it focused on distributing video art. The videos from the Videotheek therefore became part of the ARGOS collection. Beursschouwburg also transferred its video archive to ARGOS in December 2000 - January 2001. Frank Vranckx was one of the sources of inspiration behind De Nieuwe Workshop and a driving force for video art in Belgium. He was a director at the Audiovisual Department at KUL and made videos with various performers. He also started the Beursschouwburg Videotheek, where he took care of the programming for video and visual arts. Visitors were also able to watch video art in the Videotheek, and Beursschouwburg had agreements in place with major distributors such as Montevideo and Electronic Arts Intermix for this. Some of the tapes were not returned to the distributors afterwards and remained at Beursschouwburg.

Floris was van plan om ook de video's van Beursschouwburg die zich ondertussen in de collectie van ARGOS bevonden, te bekijken en te gebruiken voor zijn werk. Hier stootte hij echter op moeilijkheden. De video's die hij bij ARGOS uitkoos, waren nog niet gedigitaliseerd en mochten omwille van conserveringsredenen niet meer worden afgespeeld. Dergelijke oude videobanden zijn te kwetsbaar om ze ter raadpleging aan te bieden. Daarbij had men bij ARGOS begrepen dat Floris de videobanden zelf (en niet een gedigitaliseerde versie ervan) wou gebruiken voor zijn installatie. Dat kon ARGOS als collectiebeherende instelling niet goedkeuren. Floris kon wel ter plaatse de hoezen van de videobanden bekijken.

Daarop besloot Floris om Frank Vranckx te interviewen en te filmen terwijl ze de papieren catalogus van de Videotheek doorbladerden en de beelden van Beursschouwburg bekeken. Frank had in zijn periode bij de Videotheek immers zelf die catalogus samengesteld. Het boeide Floris om te zien welke herinneringen en associaties deze geschreven archiefstukken bij Frank naar boven brachten.

Ook deze nieuwe beelden werden gebruikt voor de videomuur.

Bouwen van de videomuur

De videomuur werd gemaakt met 26 beeldbuismonitors. Floris koos voor beeldbuismonitors om verschillende redenen. Ten eerste zijn ze de weergaveapparatuur bij uitstek om vroege videokunst te bekijken. Daarnaast is deze apparatuur op zich obsoleet en verslijtend, net zoals de videobanden zelf obsoleet zijn en verslijten. Met een magnetische schakelaar verdeelde hij het videosignaal over alle monitors.

Om de montage te maken, werden de video's gedigitaliseerd en verder bewerkt. De digitalisering gebeurde bij Sint-Lukas Brussel. De beelden werden helderder gemaakt om een grote impact te geven op de beeldbuismonitors. Er werd niet gedigitaliseerd met het oog op lange termijnbewaring. Integendeel, het waren net de aspecten van verval die Floris interessant vond. Het was ook niet de bedoeling dat zijn kunstwerk voor de eeuwigheid mee gaat. Door de kracht van de magneetschakelaar die het videosignaal over alle monitors verdeelde, werd het signaal ook vervormd. Daarnaast verzwakte het videosignaal, waardoor de beelden steeds minder duidelijk werden, naarmate ze over meerdere monitors werden verdeeld.

Opening van de videomuur

De aftrap van de feestperiode van Beursschouwburg begon met een marathonfeest van vijftig uur, waarin vijftig activiteiten werden aangeboden. Eén ervan was de live scheepsdoop van de videomuur, waar Floris een performance hield.

Resultaten

• Er werd een videowerk gemaakt met het video-archief van Beursschouwburg. Floris is erin geslaagd om de video's die zich bij Beursschouwburg bevonden te bekijken en te identificeren en om de gewenste fragmenten te digitaliseren.
• Door het werk van Floris werden de video's bij ARGOS door de huidige medewerkers van Beursschouwburg 'herontdekt'. De achtergebleven videobanden bij Beursschouwburg werden geïnventariseerd en overgebracht naar ARGOS. Er worden stappen ondernomen om ze te laten digitaliseren zodat dit audiovisueel archief ook in de toekomst bewaard blijft.

Auteur: Nastasia Vanderperren (meemoo)